Het Atelier BINNENHUISARCHITECTUUR van het IKO blogt...!!

Graag willen we jullie op de hoogte houden van wat er in ons atelier zoal beweegt.
Hopelijk wordt dit voor ieder van ons een bron van inspiratie en tegelijk een onuitputtelijk medium om informatie uit te wisselen.




dinsdag 22 juni 2010

Breda: op bezoek bij onze noorderburen







Natuurlijk...!
we waren op bezoek bij onze noorderburen.

zaterdag 19 juni 2010

Uitje in Breda


Er werd hard en intensief gewerkt,de jury is voorbij en de punten geteld.Aan allen een dikke proficiat!
En we hebben een leaureaat: Fransien zal haar installatie in het Begijnhof mogen tentoonstellen. Ook voor haar een dikke proficiat.
Maar voor we zover zijn gaan we een laatste keer dit schooljaar op stap.Deze keer gaan we bij de buren kijken.Anne Claire en Karin hebben een route uitgestippeld in Breda. Zelf ben ik erg nieuwsgierig naar wat ze voor ons in petto hebben. Iedereen is welkom en er is de afspraak dinsdag,22 juni om 13.30 u bij “de Poolse tank” aan de Generaal Maczekstraat.
Als je meegaat, graag een seintje.

Na deze stadexploratie gaan we tegen 18.30 uur met z'n allen eten bij restaurant Dobelix,Ginnekenweg 244 (1 richtingsverkeer vanuit de stad)
4835 NJ Breda
http://www.eetcafedobelix.nl

Zij die er in de namiddag niet bij zijn kunnen steeds s' avonds aansluiten. Maar ook dan graag een seintje bij Anne Claire of Karin.
We tekenen voor een zonnige en onvergetelijke dag en hebben ons beste humeur bij.

vrijdag 18 juni 2010

- IKO feest


Inschrijven kan op het secretariaat.

zondag 13 juni 2010

De Pritzker Price


De Pritzker Prize 2010 beloont het werk van SANAA, het agentschap van het Japanse architectenduo Kazuyo Sejima en Ryue Nishizawa, twee echte dynamische krachten en auteurs van grote architectuur projecten.

Het is juist de kwaliteit van hun projecten maar ook de economie van de middelen, de soberheid en de illusie van eenvoud die de jury hebben overtuigd in de toewijzing van de Pritzker Prijs 2010. Evenals "de oprichting van gebouwen die op elkaar inwerken met successen met contexten en activiteiten die zij beschermen door een gevoel van volledigheid en rijkdom te geven". Een verdiende erkenning voor Kazuyo Sejima (°1957), de vroegere medewerkster van Toyo Ito, en voor Ryue Nishizawa (°1966). Bij de oprichting van hun agentschap SANAA (Sejima And Nishizawa And Associates) in 1995 hebben beide architecten hun creativiteit verenigd. Hun heelal conceptueel, dichterlijk en vol van verrassingen creëert buitengewone ruimte experimenten. Het is door de realisatie van het O-Museum in Nagano en vooral door het Museum van Eigentijdse Kunst van de XXste eeuw in Kanazawa dat zij een bekendheid buiten Japan hebben verworven. Deze laatstgenoemde concentreert zich op de sterke punten van de methode van de architecten: een werk over vlotte omlopen - van nieuwe ruimtehiërarchieën - en over de lichtheid van de materie (glas, metaal, textiel) die alle vormen zijn ondergaan.

Van minimalistisch aspect worden hun projecten nochtans ondersteund door een opvatting en een geavanceerd ontwerp met een absolute beheersing van de uitvoering en de perfectie van het detail. Iedereen bevestigt de buitengewone echtheid van hun werk. Ze verkennen eigentijdse materialen en ze laten ze leven door het schaduw- en lichtspel, ze bevoorrechten de spanningen tussen buiten en binnen en de wisselwerking tussen de mens en de fysieke ruimte. SANAA tekent het Christian Dior gebouw in Tokio volledig in transparantie, stapelt op onzekere wijze de zeven reusachtige blokken op van het nieuwe Museum van Eigentijdse Kunst in New York of speelt met beton en glas voor het Rolex Opleidingscentrum in Lausanne, een golvende constructie zoals de ring van Möbius.

Uitbreiding van de Federale Polytechnische school, dit gebouw presenteert een volkomen nieuw ruimteconcept, het creëert een nieuw kader van leven, scholing en gemeenschap. Deze nauwkeurige esthetica onderscheidt zich eveneens in Essen, Duitsland, voor de Zollverein school van management en design die gebouwd is op de plaats van een oude koolmijn. Het gebouw beschikt over een indrukwekkende oppervlakte in beton, die een fijne ruimte creëert voor de leerlingen. Een perfecte rechthoek volgens het plan, het gebouw neemt een volkomen organisch aspect aan dankzij de bogen en de hellingen die de binnenruimte bepalen.

Andere van hun projecten: het IVAM Museum in Valencia (Spanje), het Cultureel Centrum De Kunstlinie in Almere (Nederland) of het paviljoen van de zomer van 2009 in de Serpentine galerij in Londen, de structuur in golvend aluminium in de top van een delicaat kolommen systeem, vandaag ontmanteld. Zoals voor het nieuwe productie gebouw aan de Vitra Campus in Weil am Rhein, het is een uitdaging in poëtische termen door de architecten die tot nu toe voornamelijk in het culturele veld hadden gewerkt. En een bewijs te meer dat ze altijd duidelijke en eenvoudige antwoorden vinden op complexe problemen.

Het project van het toekomstige Louvre-Lens staat nu in het middelpunt van de aandacht. Een opeenvolging van lange en sobere grijze vakjes aan de voet van de afvalbergen van Noord-Frankrijk. Vanuit een politiek beleid van decentralisering en democratisering van het museum, dit “andere Louvre” opent zijn deuren in 2012. Een lage structuur bestaande uit vijf gebouwen integreerd zich perfect in de site zonder zijn aanwezigheid te laten overheersen. Naast dit project leidt SANAA sinds 2007 een programma van 140 sociale huisvestingen in Parijs en is het onlangs bekroond met de transformatie van het Parijse gebouw Samaritaine, dat sedert vijf jaar gesloten is, eigendom van LVMH, een gebouw bestaande uit winkels, woningen, kantoren en een hotel.

http://www.sanaa.co.jp

woensdag 9 juni 2010

CALATRAVA


We kennen Santiago Calatrava natuurlijk als bouwmeester van het flamboyante tgv-station in Luik, maar weinigen weten dat de Spanjaard ook beelden en keramiek maakt.


Die verschillende gezichten van de man kunt u deze zomer ontdekken in het Luikse museum Grand Curtius. Uitzonderlijk is Calatrava's veelzijdigheid niet: vele architecten zijn of waren ook plastische kunstenaars, denk maar aan de sculpturen en de schilderijen van Le Corbusier.

De beelden van Calatrava zijn echter net gebouwen, terwijl zijn bouwwerken veel weg hebben van sculpturen. Zo lijkt de skyscraper die hij in Malmö bouwde als twee druppels water op zijn kunstwerk Twisting Torso.

Volgens Calatrava zelf moet u alvast zijn beeldhouwwerken gezien hebben om zijn architectuur te begrijpen.

Santiago Calatrava, tot 27 september in museum Grand Curtius, hartje Luik
http://www.grandcurtiusliege.be